Willa Bohdana Pniewskiego, uważana jest za dzieło życia architekta. Pierwotne zabudowania zostały wzniesione w ogrodzie „Na Górze” dla księcia ex podkomorzego Kazimierza Poniatowskiego, starszego brata króla Stanisława Augusta, około 1781 r. według projektu Szymona B. Zuga. Przyjmuje się, że po śmierci księcia mieściła się tu loża masońska. Od 1887 roku w budynku działało prywatne Muzeum Zoologiczne, którego powstanie zainicjował Konstanty Branicki. W latach 1935–1938 obiekt został przebudowany przez Bohdana Pniewskiego na dom własny, znany jako „Willa Pniewskiego”. Pniewski zachował z pałacu letniego duże partie XVIII w. elewacji ogrodowej (klasycystyczny portyk kolumnowy, taras i boczne aneksy).
W 1944 r w czasie Powstania Warszawskiego willa Pniewskiego w czasie zaciętych walk przechodziła z rak do rąk. Został tutaj ranny jeden z powstańców- krew na półpiętrze , na kamieniu posadzki- pamiątka po powstaniu. W czasie II wojny światowej rodzina Pniewskiego została wysiedlona z willi, architekt powrócił dopiero po 1945 roku i mieszkał do śmierci w 1965 r.
W 1966 r. willę zakupił PAN od spadkobierców Pniewskiego.
Napis na niej: Scandivis DD AR FX TAMRC+ ma oznaczać: Pnący się przebudował świątynię masonów i zamieszkał w niej
W pracowni w Willi Pniewskiego powstały projekty m.in. Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Teatru Wielkiego Opery Narodowej.
